به نام خدا
با گوش جان شنیدیم هیچ میدانید گوش جان کجاست؟
قبل از اینکه گوش جان را توضیح دهیم ببینید خداوند در آیات مختلف در سوره های حجر و غافر و در خیلی از سوره های دیگر می فرماید إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ یا إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ و اینکه چرا اول سمیع می آید بعد بصیر زیرا اینجا سمع بر بصر تقدم دارد اگر خداوند سمیع و بصیر است ما که جانشین خداوند هستیم باید برای رویت آخرت اول آخرت را بشنویم برای اینکه اخرت را بشنویم باید ابتدا سماوات را بشنویم زیرا اخرت در سماوات است از طرفی با توجه به اینکه همه ی حس ها یک حس است انسان باید اول گوش جان خویش را پیدا کند. ومی دانید اگر ما بخواهیم به یک چیز توجه کنیم فرکانس مغزی را پایین می آوریم تا تمرکز پیدا کنیم و بشنویم این پایین آوردن فرکانس مغزی باعث شنیدن می شود یعنی وقتی فرکانس مغری4-8 پایین می آید در واقع گوش جان و چشم جان باز می شود
نزدیکترین کس به من در آسمان قرینه من است و اصل هر کسی در آسمان است پس ما باید بتوانیم ندای آن من را از آسمان بشنویم برای رسیدن به این منظور بایستی ذکر های ما با تمرکز صورت گیرد و این تمرکز به چاکرای هفت یا فرق سر باشد که باعث می شود صدای منِ آسمانیمان را بشنویم
اگر ما ندانیم گمگشته ای داریم به دنبال آن نمی گردیم این گمگشته ما من(منِ سماواتی، اصل من، قرینه من، زوج من ویا هر اسمی که بگذارید )
این من در آسمان است ما میخواهیم این من را بشنویم بنابر این ابتدا شروع می کنیم به اینکه نبض فرق سر یا نبض چاکرا را حس کنیم این حس کردن کم کم تبدیل به سمع می شود.
زبان جان در آسمان وگوش حان در فرق سر ما است. پروردگار در قران می فرماید فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ یاد من کنید تا یاد شما کنم در اینجا. پروردگار اشاره به یک نفر نکرده بلکه اشاره به یاد شما که متظورجمع است میکند این شما ( جمع ) کیست؟؟
من هستم واصل من اگر این آیه را ظاهری ترجمه کنیم تنها ظاهر ترجمه که بیان میشود یاد من کنید تا من یاد شما را بکنم بر ما مشکوف میشود اما اگر این آیه تدبر شود وقتی خداوند می فرماید فاذکرونی یاد من کنید درست است اما اگر ذکر هم معنی کنیم می شود ذکر مرا بگویید (ی)در فاذکرونی یعنی ذکر من حال اگر ذکر مرا بگو را باز کنیم
ما دو تا ذکر داریم یک ذکر که نامهای پروردگار است. رحمان، رحیم، ملک، قدوس، سلام، مومن، مهیمن، عزیز، جبار، ........... ودیگری میشود خود قرآن یا ذکر قران که قران هم خود ذکر است وهم صاحب ذکر است
ذکر شما در قران است ( در سوره انبیاء اشاره شده)
ذکر قران چیست؟ ذکر خود خداست. پس قران ذکر خود خداست
خداوند چگونه ذاکر شد؟؟ خداوند فرمود شمس کون ویکون اجرا شد وشمس ( خورشید) درخشید خداوند فرمود قمر ماه تابشش را از خورشید گرفت ( خورشید تنها نور نیست.گرما میدهد.انرژی میدهد ویتامین D میدهد وکل انچه از خورشید نور میگیرد که ما به آن ضیاء میگوییم بدون خورشید تاریک است)

پس خداوند که میفرماید ذکر مرا بگویید چه این چه آن ( ذکر قرانی و یا اسماء الحسنی) بعد از فَاذْکُرُونِی میفرماید أَذْکُرْکُمْ که کُمْ جمع است.(چرا جمع.اورده شده؟ )
ما از آیات قران متوجه شدیم که اصل ما در آسمان است وهر کار نیک که ما انجام می دهیم وبه ما اجر معادل ده برابر را میدهند اصل ما است که در سموات صعود پیدا میکند وما به آن می گوییم بَعَثَ یا معراج هنگامی که کار خوب ( نیک) انجام می دهیم بالافاصله اصل ما عروج پیدا می کند.وقتی مااین عروج که با نماز شب یا نماز اول وقت یا دعاجوشن کبیر یا خواندن سوره های بلند در نماز های یومیه و... پیدا کردیم بایدحداقل کاری که بکنیم این باشد که سعی کتیم انچه بالا رفته پایین نیاید.
  دو دهان داریم گویا هم‌چو نی
یک دهان پنهانست در لبهای وی  
  یک دهان نالان شده سوی شما
های هویی در فکنده در سما
اون زبانی که در سما (اسمان) است ان زبان اصل وجودی ما است که در اسمان قرار دارد. وقتی ما میگوییم الله قرینه ما نیز در سموات میگوید الله وهمینکه اصل وجودی من گفت الله باید صدایش را با فرق سر بشنویم
امام علی (ع) می فرماید : نماز ریزش رحمت الهی است این است که شما آنچه را گفتید با فرق سر می شنوید که حالت Bounce دارد بنابر این، ما می گوییم ومی شنویم حالا خداوند چکار می کند خداوند أَذْکُرْکُمْ می کند یعنی یاد شما می کند یعنی ذکر شما را می گوید پس وقتی ما ذکرخداوند می کنیم خداوند هم ذکر ما را می کندوچون خداوند سریع الحساب است بلافاصله من و اصل من را عروج می دهد (بَعَثَ اتفاق می افتد). پس دقت کنید خداوند فرمود أَذْکُرْکُمْ (به صورت جمع بیان شده کم جمع است) به صورت مفرد نفرموده أَذْکُرْتَ اگر می فرمودفَاذْکُرُونِی أَذْکُرْتَ یعنی تو ذکر مرا گفتی من ذکر تو را گفتم اما وقتی قرآن به این صورت نفرموده وجمع بیان داشته رازی از قرآن بر ما آشکار میشودپس از این بعد ما وظیفه داریم با زبان بگوییم وبا چاکرای هفت بشنویم برای این کار بهتر است که وقتی یک ذکر گفتیم حداقل10ثانیه صبر کنیم تا یکبار بگوییم یکبار بشنویم. این شنیدن خیلی مهم است مشروط به اینکه با فرق سر حس را بگیریم وهم با فرق سر بشنویم این فرق سر همان چاکرا هفت است. به طوری که انگار فرق سر ما یک گیرنده شده ویکپارچه یک گوش است. که الله که گفتیم می شنویم این الله که می شنویم این آن الله است که از آسمان به سوی شما امده است. در تجربه متوجه می شویم چند تا Bounce داره شما می گویید الله 10ثانیه حداقل صبر کنید وبا فرق سر بشنوید الله
لذا از امروز فرد جدیدی می شوید وهر وقت ذکری با زبان گفتید حتما با گوش فرق سر همان کلام را می شنوید. که ارتعاشات بسیار زیبا وقشنگی دارد که حتی آن Bounce که به فرق سر می خورد قابل نوجه ولمس است. شما باید این لمس را در فرق سر بعد از گفتن الله ویا هر ذکر دیگراین Bounce را حس کنید وبشنوید وتا نشنیدید کلامی دیگر. نمی گویید این که با گوش سر بشنوید خیلی مهم است. نماز هم ذکر است وقتی نمازمی خوانید مانندذکر دو بار در روز وقت ندارید ( بین کلمات فاصله بیندازید تا گوش کنید) در ذکر الله گفتیم الله شنیدیم پس در نماز خیلی ارام ومرتب بخوانید
بِسْمِ اللَّه الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ تمرکز ما فوق وصف پیش می آید وآخر عشق ولذت پروردگار است. سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ لِله وَ لا إلهَ إلاّ اللهُ وَ اللهُ أکْبَرُ مخصوصا طولانی کنید. به طوری که با زبان بگویید با گوش فرق سر بشنوید
نماز ریزش رحمت الهی است. آن ریزش همان Bounceاست که بر ما جاری میشود به همین سادگی که شما هم گفتید وهم شنیدید
رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیًا یُنَادِی لِلْإِیمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا
این منادی که می شنوید منادی اصل شما است ومنادی ملایک است پس وقتی ذکر می گویید به این Bounce توجه کنید که یک Bounce می شنوید یا دو بار یا سه بار وقتی این رو گرفتید متوجه می شوید این شکر دارد وشکر آن لازم است واگر بر این نعمت که بر شما جاری شده شکر نکنید کفر ورزیده اید. به همین دلیل در انتهای ایه(152بقزه)بعد از فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ خداوند میفرمایدوَاشْکُرُوا لِی وَلَا تَکْفُرُونِ

الهی صد هزار مرتبه شکر که در این سخنرانی أَذْکُرْکُمْ پروردگار را یادگرفتیم وان شاءالله در این عید فطرت که اصل ما که در آسمان است و عروج کرد همان بالا بماندودیگر به پایین تر هبوط نکند.
برای این کار ما باید مراقبه کنیم . ومرتب توجه مان را از فرق سر یا چاکرای هفت بر نداریم. وهر چه ارتباط ما با فرق سر بیشتر باشد در نتیجه آن ارتباط ما با خداوند فو ق العاده بیشتر است.
نتیحه این سخنرانی این شد که اگر خواستیم مراقبه کنیم که ارتباط ما با من معنوی یا اصل ما در آسمان بر قرار کنیم که در نتیحه آن ارتباط ما با پروردگار برقرار شود باید در ذکر، نماز. وذکر حضرت زهرا تمر کزمان را بیشتر کنیم تا اینکه نتیحه بهتر برای ما حاصل شود