ذکر خیلی مهم است هم یاد و هم ذکر خدا وبردن نام اوست. هر دو مورد می باشد. برای اینکه در عشق خداوند کم نگذاریم پیشنهاد می کنم با توجه به سخن مولانا که فرمود: ما دو زبان داریم بیایم با زبان دل مرتب خدا را صدا بزنیم بدون زبان ظاهری، با زبان دل از درون عادت کنیم مرتب خداوند را با نام هایش یاد بکنیم . مثلا :« الحَیَّ القَیُّومُ»،
«اَتُوبُ اِلَیهِ»، «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ» یا هر چه دوست دارید و هر چیزی که به زبان شما می آید ؛ این باعث میشود در اوقات خواب نیز شما ذکر بگویید.تازه آنجا کلید باز می گردد که از خواب بیدار می شوید؛ مشاهده می کنید که می گویید: « الحَیَّ القَیُّومُ»، «ذَالْجَلالِ وَالْاِکْرام»، «یا رحمان»، « یا رحیم»، « یا کریم»، «یا مقیم».این زمانی جاری می شود که ما با زبان دل، ذکر بگوییم و خداوند را یاد کنیم. در حین کار، رانندگی، در زمان راه رفتن یا هر فعالیت دیگری از درون سعی کنیم که این ذکر مان گویا شود و چه زیبا می شود در هنگام خوابیدن و از خواب بیدار شدن این ذکر بر لب ما جاری گردد تا اینکه در عالم خواب ببینیم که در حال ذکر گفتن هستیم "إِنْ شَاءَ ٱللَّٰهُ ".
ذکر+مولانا+زبان دل+خواب