خودرا نبین تا خدارا ببینی
"چون تو پیدا می شوی گم میشوم لطف کن از وسع من افزون میا"
اگر خود را ببینی دیگر خدا را نمی بینی، ما باید در همه لحظات، در هر ثانیه و دقیقه از دیدن خودمان دست برداریم. خود را ندیدن محدود به هنگام نماز و ذکر نیست ، در همه امور و به هر سمت که رو می کنیم باید خدا را ببینیم (وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ –سوره بقره آیه 115). هنگام مشاهده درخت، دریا، آسمان و سایر انسانها مرتب باید خدا راببینیم و در آفرینش خداوند تدبر کنیم.
"به صحرا بنگرم صحرا ته وینم به دریا بنگرم دریا ته وینم"
"به هرجا بنگرم کوه و در و دشت نشان روی زیبای ته وینم"
هر وقت خودرا ندیدیم پیدا می شویم.متاسفانه بعضی افراد ساعتها وقت صرف دیدن ظاهر خود در آیینه می کنند و آز آن بدتر اینکه در امور باطنی نیز فقط به خود فکر می کنند و دیگران برایشان بی اهمیت هستند.
اگر خدا راببینیم دیگر خود را نمی بینیم و همه چیز خداست و اینجاست که عطار می فرماید "لطف کن از وسع من افزون میا" یعنی خداوندا حال که همه چیز و همه کس تویی، خود را به قدر ظرفیت و معرفتم به من نشان بده.
"پویا ملکی"
شاهد ديدن لحظه به لحظه خداوند باشيم نه فقط در ذكر و نماز بلكه در خلقت انسان و محيط اطراف انسان (درخت ،دريا ...)
وصف خداوند را در هستي ببين و غير از نباشد