پروردگار می فرماید:
ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
قَسَتْ "سخت شد،
کَالْحِجَارَةِ" سنگ،
أَشَدُّ قَسْوَةً" سخت تر،
یَتَفَجَّرُ"می جوشد،
الْأَنْهَارُ""نهر ها،
یَشَّقَّقُ""شکافته می شود،
یَهْبِطُ""فرود می آید،
خَشْیَةِ"" ابهت و ترس،
ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَةِ
سپس قلب های شما سخت شد،
مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ"بعد از آنکه حجت خدا را دیدید،
'' فَهِیَ کَالْحِجَارَةِ "" آن قلب ها مانند سنگ شد،
''أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً"" یا شدیدتر از شدید،
"وَإِنَّ""بدرستیکه،
"مِنَ الْحِجَارَةِ"از سنگ هم سخت تر شد،
''لَمَا یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهار"از آن سنگ نهر جاری می شود،
''وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَشَّقَّقُ " حتی آن سنگ هم شکافته می شود،
''فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْمَا" خارج می شود از آن سنگ آب،
از سنگ آب جاری می شود، ولی دل هایی که قساوت قلب و زنگار می گیرند، هیچ نشئتی ندارند،
''وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَمَا اللَّهُ"
بدرستیکه قلب هایی که بسته نشده باشد، هر آینه فرود می آیند از ترس پروردگار،
(البته خشیت معنی ترس نمی دهد یعنی ابهت)
یعنی، در مقابل ابهت پروردگار، قلب هایی که قساوت ندارند، زانو می زنند،
"وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ"
و خدا از کاری که می کنید غافل نیست .
پس ما باید عبرت بگیریم که اگر قهر کنیم، کینه داشته باشیم، دلی را بشکنیم، یتیم نوازی نکنیم و به اقوام و همسایه ها رسیدگی نکنیم، یعنی قساوت قلب داریم،
همچنین اگر نسبت به دوستان، همکاران و حتی هم گروهی و هم کلاسیها بی تفاوت هستیم و به آنها رسیدگی نمی کنیم
و فقط خودمان را می بینیم پس قساوت قلب داریم.
ما باید از خودخواهی به دیگر خواهی برسیم آن وقت قساوت قلب ما برداشته می شود.
پناه می بریم به خداوند ازهرگونه قساوت قلب و توجیه کردن آن.
سوره+بقره+آیه+74
توجیه
قساوت
قلب
RM
NT
002074