سوره بقره آیه 39

می‌فرماید: وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ
در ابتدای آیه عبارت
" وَالَّذِینَ کَفَرُوا" یعنی کسانی که کافر شدند.
از اینجا به بعد و تا انتهای قرآن هر جا سخن از کفر و کافر به میان آمد معنی نکنیم که کافر کسی است که می‌گوید خدا نیست، بلکه کافر کسی است که دور خودش کارما و حجابی درست می‌کند، که در آن حجاب، ظلمتی ( تاریکی) ایجاد می‌شود که نور الهی به آن نرسد و این کفر با هر گناه، نافرمانی یا غمی ایجاد می‌شود.
در ادامه آیه می‌فرماید:
کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا و کسانی که آیات الهی را تکذیب کردند. باید بدانیم که آیات الهی فقط آیات قرآن نیست، گاهی می‌بینیم آیات الهی ( آیات الله)
نشانه هایی است که از خدا به انسان می‌رسد و انسان باید اطاعت امر کند. این آیات ممکن است توسط دیگران یا رسول درون یا توسط خود قرآن باشد.
ما محکم تر از قرآن ریسمانی نداریم. کسانی که آیات الهی و در واقع آیات قرآن را تکذیب می‌کنند لزوما افرادی نیستند که می‌گویند قرآن نیست، بلکه عمل نکردن به قرآن همان تکذیب کردن قرآن می‌باشد.
حال که قرآن برای هدایت نازل شده کسانی که آیات قرآن را تکذیب کرده و به آن عمل نمی‌کنند اصحاب آتش می‌شوند.
"هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ" یعنی تا ابد در آن می‌مانند و این کارمایی است که انسان درست می کند.
اگر ما کارما ( گناه) را یک پوست گردو فرض کرده و مغز گردو را خودمان در نظر بگیریم، در این صورت نور الهی و آگاهی به ما نمی‌رسد.
و در ظلمت (تاریکی) قرار می‌گیریم و تا زمانی که توبه نکنیم از این پوست گردو یعنی ظلمتی ( تاریکی ) که دور خودمان درست کردیم نمی‌توانیم خارج شویم مانند
حضرت یونس (ع) که در شکم ماهی ماند تا زمانی که گفت:
) لا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ "
و بعد از آن بود که خداوند او را نجات داد.
خداوند حضرت آدم (ع) را هم با استغفار نجات داد.
ما تا اطلاع ثانوی در پوست گردو هستیم مگر با استغفارهای مکرر و توبه واقعی
یعنی اگر برگردیم و دیگر گناهان و خطاهای گذشته را انجام ندهیم.
مورد قبول پروردگار قرار می‌گیرد و در زمره ی کسانی می‌شویم که خداوند بر ما به جای رحمانیّت که برای عوام هست رحیم می‌شود که مخصوص بندگان خاص خداوند است.
پس عبارت" فیها خالدون "یعنی مرتب در آن می‌مانند و این کارما( گناه) آن ها را به سمت جهنم می‌کشاند و از آن نجات داده نمی‌شوند مگر این که مانند آنچه در آیه 24 همین سوره به آن اشاره شد کارما و ناس آن ها در آتش جهنم بسوزد.
سوره+بقره+آیه+39
تکذیب
کارما
ظلمت
کافر
کفر
PM
NT
002039
سوره بقره آیه 39

در این آیه خداوند به خصوصیات کافر و تکذیب کنندگان آیات الهی یا آیت الله اشاره می کند. و می فرماید:

وَ الَّذِینَ کَفَرُ یعنی کسانی که کافر شدند کافر در اینجا کسی است که اطراف خودش با انجام گناه حجاب یا کارما بوجود می آورد و در آن حجاب تاریکی بوجود می آید که مانع از رسیدن نور الهی به او می شود،

هر گناه و غمی نافرمانی وغیره کارما و ظلمت بوجود میآورند.

وَ کَذَّبُوا بِاَیَاتِنَا یعنی

کسانی که آیات الهی را تکذیب می کنند، که آیات الله یا آیات الهی فقط آیات قرآن نیستند بلکه گاهی نشانه هایی از پروردگار توسط دیگران، رسول درونی، یا خود قرآن به انسان می رسد که انسان باید از آنها اطاعت کند در اینجا منظور از آیات الهی خود قرآن و عمل بدان است که اگر عمل نکنند.

اُولَئِکَ اَصحَابِ النَّارِ هُم.فِیهَا.خَالِدُونَ

اینان از اصحاب آتش می شوند و در آن جاودان خواهند ماند چرا که با کارماهایی که اطراف خودشان بوجود آوردند دیگر نور الهی به آنها نخواهد تابید تا زمانی که توبه کنند و توبه شان واقعی باشد مانند حضرت یونس ع که آنقدر در شکم ماهی ماند که با توبه و استغفار و گفتن لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین و هم چنین حضرت آدم که با توبه نجات پیدا کردند، پس با توبه واقعی است که مورد تو جه و قبول پروردگار قرار می گیرند و در زمره کسانی واقع می شوند که خداوند بجای رحمانیتش که شامل تمامی موجودات است برای اینان رحیم می شود که مختص به عده ای خاص است .

کافر+تکذیت الهی+کارما+تاریکی+اطاعت+توبه+استغفار، رحمانیت، خالدون، ظالمین، نور الهی،