سوره بقره آیه 81

بَلَی مَن کَسَبَ سَیَّئَه وَ اَحَاطَت بِهِ خَطِیئَتَهُ فَاُولَئِکَ اَصحَابُ النَّارِهُم فِیهِا خَالِدُونَ
خداوند در این آیه می فرماید:
هر عملی که ما انجام می‌دهیم؛ اعمال خوب نزد خدا می رود
(عندربهم) و هر چه عمل بد انجام می دهیم دور خودمان را فرا گرفته که به این اعمال بد کارما "اَحَاطَت سَیَّئَه " گفته می‌شود.
کارما یعنی مکافات عمل و هاله‌ای است که دور ما قرار می‌گیرد و موجب می‌شود که ما را از نور الهی جدا کند.
تجلی نور الهی حاوی شعور است، که این شعور، زمانی که به سلولهای بدن ما می‌رسد باعث می‌شود که سلولها مریض نشوند.این شعور به روح و روان و جسم و کلاً به تمام بدن ما می‌رسد.
برای تشریح «کارما»، فرض کنید که داخل یک تخم مرغ هستیم و اطراف ما را فقط تخم مرغ فرا گرفته و هیچگونه روزنه ای به بیرون وجود ندارد و نوری نیز به ما نمی‌رسد و در ظلمت کامل قرار گرفته ایم و تاریکی ما را احاطه کرده، که اسم این "احاطت به سیئه" را هر چیزی می‌توانیم بگذاریم مانند «کارما»، و یا ظلم.
چرا ظلم؟
به دلیل اینکه برای ما ظلمت ایجاد کرده و در تاریکی قرار داده و دیگر نوری به «مِرِدییَن» ما نمی‌رسد، و بیمار می‌شویم.
این لایه یا کارما در نهایت باید تحویل آتش شود تا بسوزد.
بنابراین چه بهتر که این لایه یا کارما در همین دنیا بسوزد و از بین برود.
"اِن اَلحَسَنات یُذهِبکُم سَیئِه" که بهتر است این کارما در این دنیا سوخته شود، این سوختن و از بین رفتن کارما فقط با کار خیر و نیک انجام می‌شود.اگر ما کار خوب انجام دهیم، بدیها از بین می‌رود.
چرا انسان باید به جهنم برود؟
انسان می‌تواند با اطمینان در این دنیا کارهای خوب انجام دهد. و به جهنم هم نرود. سیئه و کارما هر دو از آتش هستند؛ که پروردگار می‌فرماید:
"فَاولَئِکَ اَصحَابُ النَّار هُم فِیهَا خَالِدُونَ"؛ این آتش و کارما و کارهای شر، فقط با کارهای خیر و خداپسندانه از بین می‌روند، و به واسطۀ همین کارهای خیر که با اختیار انجام می‌شود، کارما از بین می‌رود و هرگز انسان جهنم را نخواهد دید.
سوره +بقره +آیه +81
حسنات
سیئه
کارما
NE
NT
002081
تهیه کننده: شکوه  جدیدی