تنفس آگاهانه

تهیه کننده: زهرا پاکروان
هدایت

یکی از نامهای خداوند شاهد است یعنی نظاره گر برامور و صدای خداوند سکوت است یعنی شاهد و نظاره گر بودن در سکوت اتفاق می افتد و اگر ما می خواهیم این صفت(شاهدبودن) را در خودمان پیاده کنیم باید سکوت کنیم و خداوند را عامل بر کارهایمان بدانیم در امور زندگانی مانند: تنفس راه رفتن غذا خوردن باید آگاهانه و در سکوت توجه کنیم که نفس به خودی خود و بدون هیچ اختیار و اراده ای می آید و می رود در وقت غذا خوردن توجه کنیم که این غذا نعمت خداست و در بلع و هضم غذا توجه کنیم که نعمت سلامتی را در جوارح گوارشمان قرار داده برای بلع و هضم و...و در راه رفتن توجه کنیم به پاها که منظم و به جلو ما را می برد و قدرتی در حرکتمان نهفته است که همه ناشی از عامل بودن خداست.
تنفس آگاهانه این است که شما اصلا اراده نکنید که دم و بازدم انجام دهید و تماشا کنید، این تنفس آگاهانه نیست، بلکه تنفس آگاهانه این است که شما فقط توجه کنید و اجازه دهید که نَفَس خودش برود و برگردد، این خیلی مهم است .ما باید شاهد باشیم، خداوند عامل است، شاهد شد و اسم خود را شاهد گذاشت حالا ما باید بگوییم میخواهیم شاهد بشویم، شاهد بر هستی شدن درست است.

که در اینجا شاهد بر هستی نَفَس است، جای دیگر راه رفتن است، آگاهانه راه برویم و آگاهانه غذا بخوریم . تمام اینها تمرین لازم دارد فقط باید توجه کنیم.

بهترین حالتی که قبل از مرگ برای شخص پیش می آید چه چیزی است ؟

این که شخص ناظر برخود باشد و خود را تماشا کند . چرا آن روزی که فوت کند خود را نظاره کند و بببیند و شاهد شود!که آن موقع کسی صدایش را نمیشنود، آن لحظه دیر است بلکه قبل از مرگ باید شاهد و ناظر برخود بود.